Cardew, een complex kruitvat vol tegenstellingen, zegt ergens dat een keramiek-fabriek wel een kunstenaar kan aanstellen om nieuwe vormen op papier te ontwerpen die dan door vaklui machinaal worden geproduceerd, maar dat design through making veel beter is. De lang getrainde ambachtsman ontwerpt nieuwe vormen door te maken en te leren van dat maken. Zijn uiteindelijke product is de optelsom van diverse pogingen om de ideale vorm te vinden.
Als ik een nieuwe vorm probeer te vinden, lukt dat zelden meteen de eerste keer. Zo leek deze mengkom, gebaseerd op een ontwerp van Hamada, een nieuwe manier om een oud idee vorm te geven. In plaats van de overbekende tuit als uitstulping van de rand van de kom:
draai je een ronde kom, waar later een met de hand gevormde tuit op wordt geplakt, om dan onder de rand een gat in de wand te maken:
Toen iemand suggereerde dat zo'n kom eigenlijk een handvat nodig heeft - je klopt er immers een omelet in, of een dressing - ontstond de volgende vorm:
Leuk, zo'n open handvat, maar wel erg kwetsbaar. Liever een gesloten handvat dan?
Dat handvat klopt wel, jammer dat nu de tuit te laag zit, en de kom te laag en te open: dat wordt knoeien. En zo kom ik bij de laatste vorm: een kom met een buikje, een stevig handvat om je duim in te steken, en een tuit net onder de rand.
Ontwerpen door te maken. Maar streng in de leer ben ik niet, het liefst teken ik iets nieuws onder de douche, op de beslagen douchedeur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten